نظر sogand sho برای کتاب درمان شوپنهاور

وقتی کتاب را می‌خواندم در هر صفحه یک دیدگاه و درس جدید یاد می‌گرفتم و بیشتر از همه تاسف به حال آرتور شوپنهاور که با آن همه هوش و استعداد نتوانسته عشق واقعی و مهربانی را تجربه کند و از سویی دیگر آرتور انسانی ترسو و مغرور به نظرم آمد که به خاطر داشتن کودکی که فاقد محبت بین والدین بوده و در نوجوانی احساس ترد شدن داشته برای حفظ بقای خود تمامی آدم هارا از خود رانده و از سویی دیگر به خاطر داشتن دغدغه مالی همیشه در سطح فراهم نمودن نیاز‌های اولیه زندگی بر آمده و هیچ وقت به احساس آرامش و دیدن و لمس زیبایی‌ها نرسیده و در آخر برداشت من از کتاب این است که تا آخرین لحظه از زندگی باید برای خوب بودن و محبت و عشق ورزیدن استفاده کرد