نظر نارون هاشمی برای رمان دزیره

خیییییییلی قشنگ در قالب داستان با زندگی ناپلئون و دوره‌ای ک زندگی میکرده آشنا شدم
واقعا خوشحالم ک خوندمش...
کاش تمام کتاب‌های تاریخی اینطور نوشته میشدن ک هم خواندنشون لذت بخش باشه هم توی ذهنمون بمونه...

وفاداری ژانباتیست به دزیره برام خیلی جالب بود...
در عین حال درک کردن دوازده سال دوریِ دزیره از پسرش و چگونگی تحملش توسط یک مادر برام عجیب و غیر قابل باور بود...
تلاشهای ژان باتیست خیلی برام تحسین برانگیز بود...
و خودخواهی‌های ناپلئون ک باعث کشته شدن وحشتناک مردم و ارتشش شده بود جای تاسف داشت...
در کل از اون کتابایی بود ک توی ذهن آدم حک میشن...