نظر مریم زمانی برای کتاب دروغگویی روی مبل

سلام کتاب فوق العاده است. چند تا نکته که کلا روش نوشتن اروین یالوم رو متمایز می‌کنه از نظر من این‌ها هستن: 1_کتابهاش ترکیبی از روانشناسی واقعی و ترکیبی از داستان و تخیل هستش. 2_ در این کتاب گفتگوهای ذهنی و درونی رو بیان می‌شه و ما همه کاملا باهاش ارتباط برقرار می‌کنیم چون ما زیاد در فضای ذهنمون زندگی می‌کنیم و حرف می‌زنیم در واقع اونجا اتفاقات بیشتری میفته در مقایسه با لحظه حال. 3_حس کنجکاوی دونستن ما در مورد زندگی شخصی و حتی ذهن افراد دیگر رو ارضا می‌کنه. 4_در حین دیالوگ‌های درمانگر و درمانجو می‌شه یه جاهایی همزاد پنداری کرد گاهی در نقش درمانجو می‌ریم و گاهی درمانگر 5_در مورد مسائل جنسی خیلی خوب و واضح صحبت می‌کنه و قضاوت‌های ما رو در مورد مسائل جنسی بین درمانگر و درمانجو رو شخم می‌زنه و ما رو در اون شرایط می‌کشونه تا بفهمیم که چه مرز باریکیه و هر کدوم ما ممکنه دچار لغزش بشیم. 6_ چقدر قشنگ اصول روانکاوی مهم و اصیل رو در قالب داستان آموزش می‌ده چه برای روانشناس‌ها و چه برای ما ادم‌های عادی. که چطور بتونیم یک مکالمه موفق داشته باشیم با سوالات درست و چطور به چالش بکشیم در نقش کارول که خودش یک مددجو هستش. این نکته‌ها تقریبا تو اکثر نوشته‌های یالوم به چشم می‌خوره. اما حس جالبی که تو خوندن این کتاب داشتم این بود که چون اکثر اتفاق‌ها و دیالوگ‌ها تو فضای بسته در جریان بود گاهی حس می‌کردم در طی خوندن کتاب تو یه اتاق بسته بودم و نیاز دارم بیام بیرون و هوای تازه استشمام کنم.