نمیگم نخونین بلکه بخونینش, اول اینکه کتابی که با روشی دوست داشتنی (پر مثالهای تاریخی) نوشته میشه باید به باورپذیری روایاتش هم توجه کنه, هیچ جا رفرنس دقیق داده نشده, خصوصا بعضی جاها زده شده به قرن هشتم قبل از میلاد! سبک روایتش برای من شبهه ناکه, در بسیاری از موارد طوری روایت میکنه که با مطلبی که میخواد برسونه تطابق داشته باشه طوری که خیلی جاها در نقل قول فلانی در چند صد سال پیش همین کلمه ایشون رو بکار برده بوده. کلا اسم چند نفر توش مقدسه: اسکندر, ناپلئون, مترنیخ, سزار. نظر شخصی من اینه که کتاب هنر جنگ سون تسو و شهریار و خیانت‌های ماکیاولی به مراتب بهترن. ترجمه کتاب خوب بود و من پسندیدم. کتاب دارای قالب مشخصی بود که هر بخش و فصل و زیرفصل‌های اون رو خوب درک می‌کردی. یه جورایی شبیه کتابهای ماکیاولی بود. ولی نوع روایتش تو قرن 21 نباید به همون سبک می‌بود.
نظر شخصی من اینه که کتاب هنر جنگ سون تسو و شهریار و خیانت‌های ماکیاولی به مراتب بهترن.
ترجمه کتاب خوب بود و من پسندیدم. کتاب دارای قالب مشخصی بود که هر بخش و فصل و زیرفصل‌های اون رو خوب درک می‌کردی. یه جورایی شبیه کتابهای ماکیاولی بود. ولی نوع روایتش تو قرن 21 نباید به همون سبک می‌بود.