نظر منیژه شکرخدایان برای رمان آس و پاس ها

وقتى کتاب تمام شد دلم براى راوى داستان (نویسنده) و بوزو تنگ شد درطول خواندن کتاب خودم را در فضاى خانه بدوشان احساس کردم تازه معنى خانه بدوش را درک کردم اگرچه در گذشته دوبار مورد خشونت آن‌ها در خیابان واقع شدم ولى هیچوقت براى آنان لفظ ولگرد را بکار نبردم و گاهى از کمک به آن‌ها براى یک وعده غذا فروگذار نبودم اما با خواندن این کتاب احساس میکنم آنطور که باید تا به حال آن‌ها را نمیشناختم واز زندگى شخصى آن‌ها هیچگونه شناختى نداشتم وحال دید متفاوت ترى نسبت به آن‌ها پیدا کردم در بخش هایى از کتاب غلو نویسنده را دیدم ولى شاید این غلو، جایى درک بیشترى را از این قشر إیجاد کند. با سپاس