نظر Greasy Pinky Toe برای کتاب صوتی سمفونی مردگان

حقیقتا نظر آنچنان واضحی درباره کتاب ندارم!!! به نظرم کتاب، مدیوم اشتباهی برای درک هرچه تمام‌تر این داستانه! داستانش از یه جایی بسیار قابل پیش‌بینیه و از همون ابتدا داستان تا حدی قابل حدس زدنه و در ادامه هم چیز خاصی برای ارائه در زمینه قصه‌گویی نداره و بیش‌تر داستان از یه جایی فقط به کامل کردن قوس شخصیتی کاراکترها اختصاص پیدا می‌کنه. به همین دلیل هم شخصیت پردازی برخی از کاراکترها که محبوب خود نویسنده هم هستند، به طرز اعجاب انگیزی مریض و می‌شه گفت بی‌نقصه و لحظه لحظه -با این‌که لزوما شاید تجربه‌ی مشابهی با اتفاقات نداشته باشیم- احساس هم‌ذات پندری می‌کنیم. اما بقیه کاراکترها که زیاد محبوب نویسنده نیستند گویا، بی‌سر و ته وارد قصه می‌شن و بعد غیب می‌شن و مورد جفای قلم قرار می‌گیرن. اما آقای معروفی در زمینه فضاسازی و موتیف‌نگاری به طرز قابل تحسینی سنجیده عمل می‌کنن. فرم کلی داستان به گونه‌ای است که گاهی تصور می‌شه که انگار نویسنده به جای قلم در دست، دوربین بر شانه دارد و در صحنه می‌رقصد و طنازی می‌کند! به همین دلیل در ابتدا گفتم که نوشته و کتاب، آنچنان حق داستان را ادا نمی‌کند و فیلم و تصویر، در دستان یک فیلمساز خلاق، نتیجه بهتری می‌آفرید. اما این خود، تحسین نویسنده را باز به دنبال دارد؛ چراکه آفرینش صحنه به واسطه نوشتن، کاری به مراتب سخت‌تر است و بسته به ذهن و قوه تخیل مخاطب، تأثیرات مختلفی به همراه دارد.