نظر مجتبی رضوی زادگان برای کتاب صفیر

درود. در قیاس با کتاب‌های هم سطح خودش خوب بود نقد من بر کتاب آن بود که نویسنده نتوانسته بود به داستان عمق ببخشد مثال اولین برخورد آبی با کارگاه خیلی سریع ارائه شد. یا ناخدا که بومی بوشهر است با کارگاه گفتگوی بسیار کوتاهی در ارتباط با آبی‌ها داشته بود. یا گذشته کارگاه و همسرش با آبی خیلی سطحی بود و یا اسکلت‌های ته دریا موضوع خوبی بود جهت عمق داستان نویسنده در این باره یک اشاره داشت ولی متاسفانه سر رشته زودی از دستش در رفت آنجایی که آبی میگه من داستان‌ها و خاطرات این اسکلت‌ها را از شون میگیرم جای خوبی بود برای بسط و عمق داستان. البته با تمام احترام به آرا و نظرات نویسنده محترم من پیشنهاد دارم ایشان چند گانه‌های مید گارد و سر زمینی پشت اینه‌ها را مطالعه فرمایند