نظر Nazi برای کتاب بهشت، جهنم

از اون کتابایی بود که موقع خوندنش حس کردم دارم خیلی بی صدا وارد زندگی آدم ها می شم. داستان هاش کوتاهن ولی یه جور غم آرومی توشونه که یه مدت با آدم می مونه. چیزی که برام جالب بود اینه که خیلی راحت می نویسه، اما همون سادگی باعث می شه بیشتر درگیرش بشم. در کل، کتاب آرومیه ولی حس های عمیقی داره؛ از اون هاست که بعد از تموم کردنش چند تا از شخصیت ها هنوز تو ذهنت می مونن.