نظر مهشید بروجردیان برای کتاب صوتی چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم

این کتاب را دوست داشتم. خیلی روان و ساده روزمرگی‌های کلاریس که یک زن خانه دار هست را توصیف کرده بود. روابط او با همسرش، پسر نوجوانش، دخترهای دوقلویش، مادرش، خواهرش و دوستانش و احساسات او نسبت به رخدادهای اطرافش در سراسر داستان قابل لمس بود. خواننده به راحتی می‌تواند خود را به جای کلاریس تصور کند و همزاد پنداری کند. مثلا با خودم فکر کردم اگر من به جای کلاریس بودم و آن نامه را در اتاق فرزندم پیدا می‌کردم، ممکن بود چه واکنشی نشان بدهم؟ یا در برخورد با رفتارهای خودبینانه پیرزن همسایه؟ یا طعنه‌های خواهرش آلیس؟ روایت بی نظیر خانم شبنم مقدمی باعث دلنشین تر شد این کتاب شده است.