نظر Mohammadreza Ilmakchi برای کتاب صوتی جنایت و مکافات

«جنایت و مکافات» نخستین دریچه ای بود که مرا با جهان عمیق و چندلایه ی داستایوفسکی آشنا کرد؛ رمانی که بیش از آنکه فقط خوانده شود، انسان را وادار می کند در تاریک ترین و روشن ترین زوایای ذهنش قدم بگذارد. در آغاز، با ذهنیتی هیجانی و پرجوش وخروش، راسکولنیکوف را قهرمانی می دیدم که میان آشوب های درونش حقیقتی نهفته دارد. اما هر چه جلوتر رفتم، پیچیدگی افکار و لایه های اخلاقی و روانی داستان چنان مرا درگیر کرد که نگاهم نسبت به او و نسبت به کل اثر آرام آرام تغییر یافت. برای مدتی حتی احساس کردم شاید خواندن این اثر سنگینیِ ناخوشایندی بر ذهنم گذاشته است، اما پایبندی به آغاز و احترام به نویسنده باعث شد تا پایان راه را ادامه دهم. و چه پایانی! آن دو پسگفتار داستایوفسکی چنان عمیق و تکان دهنده بود که همه چیز را از بنیاد در ذهنم دگرگون کرد. فهمیدم این کتاب نه بار منفی، بلکه دریچه ای برای فهم ژرفای انسان است. پایانی که نه تنها مرا از خواندن آثار مشابه دور نکرد، بلکه اشتیاقم را برای مطالعه ی «برادران کارامازوف» چند برابر ساخت. باور دارم این رمان تا لحظه ی آخر قابل قضاوت نیست؛ باید کلمه ی پایانی را لمس کرد تا بتوان درباره ی آن سخن گفت. برای من امتیاز کامل دارد. در کنار همه چیز، باید از اپلیکیشن کتابراه نیز سپاسگزار باشم. روایت آرمان سلطان زاده چنان حرفه ای، گرم و دقیق است که تجربه ی شنیدن این اثر را به سطحی کاملاً متفاوت می برد. نسخه ی انگلیسی آدبل را هم امتحان کردم، اما هیچ چیز جای صدای او و کیفیت تولید اوانامه را نمی گیرد. از مترجم، راوی، مؤسسه ی اوانامه و کتابراه صمیمانه سپاسگزارم که چنین تجربه ای ساختند و ای کاش می شد بیشتر در این خصوص نوشت و تعریف کرد.