نظر مریم مهدی برای کتاب صوتی پدران و پسران

کتاب «پدران و پسران» اثر ایوان ترگه نیف، یکی از کتاب هایی بود که سال ها اسمش را شنیده بودم، ولی چون معمولاً از نویسندگان کلاسیک جز داستایوفسکی و تولستوی کتاب می خواندم، سراغش نمی رفتم. بالاخره تصمیم گرفتم بعد از مدتی این کتاب را بخوانم و واقعاً تجربه ی فوق العاده ای بود. این کتاب مال سال های خیلی قدیمه، تقریباً اواسط قرن نوزدهم نوشته شده، ولی با اینکه قدیمی است، حس می کنی حرف هایش امروز هم هنوز تازه و قابل تأمل است. یکی از چیزهایی که برایم جالب بود، تفاوت نسل ها بود؛ دو پسر جوان در مقابل پدر و عمویشان، و نگاه متفاوت هر نسل به اخلاق، تصمیم گیری و مسائل روزمره، خیلی زنده و ملموس روایت شده. مکالمه ها طوری است که آدم واقعاً به فکر فرو می رود و رفتارها و واکنش های شخصیت ها حس واقعی زندگی را منتقل می کند. صدای روایتگر کتاب هم فوق العاده بود؛ من نسخه صوتی را گوش دادم و اجرای راوی خیلی خوب بود، حس و حال داستان را کامل منتقل کرد و باعث شد لذت خواندن و شنیدن کتاب دو برابر شود. پایان کتاب هم غیرمنتظره بود و با وجود اینکه کلاسیک است، می توان از آن ایده های جالبی حتی برای فیلمنامه های امروزی گرفت. به طور کلی، «پدران و پسران» نه تنها ارزش خواندن دارد، بلکه تجربه ای لذت بخش و تأمل برانگیز است. کتابی کلاسیک که قدمتش به قرن ها قبل برمی گردد، ولی همچنان تازگی و جذابیت دارد و اصلاً نمی توان گفت کتابی اغراق شده یا کم ارزش است. واقعاً یکی از بهترین کلاسیک هایی بود که تا حالا خوانده ام و ازش خیلی لذت بردم