نظر محمدرضا نظری برای کتاب بوف کور

همان طور که احتمالا می دانید بوف کور مشهورترین اثر صادق هدایت، نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی است که به زبان های مختلفی نیز ترجمه شده است. صادق هدایت بوف کور را در سال ۱۳۱۵ هنگامی که به هندوستان سفر کرد، نوشت و ما نیز قبلا در کافه بوک معرفی کتاب بوف کور را منتشر کرده ایم. در این مطلب نیز با نقد بوف کور را مرور می کنیم. از بوف کور به عنوان یکی از بهترین رمان های قرن بیستم یاد می شود. اثری که هم به سبک کارهای ادگار آلن پو خیالی و ترسناک است و هم تحت تاثیر هزار و یک شب قرار دارد و علاوه بر این، نیم نگاهی هم به مسائل فلسفی و هستی شناسانه دارد. رمان بوف کور اگرچه به فرانسوی و انگلیسی هم ترجمه شده، متاسفانه هم چنان آن طور که باید مورد توجه مخاطبان دنیای غرب قرار نگرفته است. هدایت از پیروان جدی ژان پل سارتر بود. به همین دلیل می توان تایید کرد که بوف کور به نوعی با الهام از تهوع سارتر نوشته شده است. در هر دو رمان، با راوی ای طرف هستیم که در دنیایی سرگیجه آور، خیالی و پرتکرار به سر می برد و زاویه دید داستان به صورت پیوسته تغییر می کند. در ژانری که بوف کور نوشته شده است، با شاهکارهای زیادی همچون دفترهای مالده لائوریس بریگه از راینر ماریا ریلکه، نامیرا از آندره ژید، سقوط از آلبر کامو و خانواده پاسکال دوارته از کامیلو خوسه سلا طرف هستیم. این نوع داستان ها، با بهره مندی از نوعی سبک روایی که شبیه اعتراف های پشت سرهم می ماند، به تدریج خواننده را وارد اعماق جهان تکان دهنده راوی می کنند. این داستان ها معمولا با یک شوک به پایان می رسند. برای مثال در رمان سلا، مرد به یک باره تصمیم می گیرد مادرش را به قتل برساند.