نظر نگین خ برای کتاب اجاره نشین

این کتاب رو یک نفس طی چند ساعت تموم کردم. مک فادن بازم تونسته بود با تعداد انگشت شماری از شخصیت های اصلی و فرعی یک اثر جذاب با ریتم خوب خلق کنه. در کل بیشتر احساسات خواننده رو درگیر میکنه تا ذهن رو. خودمونی بخوام بگم بیش از نیمی از کتاب رو با حرص خوردن دنبال کردم. بعدش چند تا معما هم برای درگیر کردن ذهنمون داشت و در نهایت به اوج داستان میرسیدیم که شامل غافل گیری و پیچش داستانی خاص مک فادن و قسمت هیجانی اخر داستان میشد. شخصا اونقدر مشغول حرص خوردن بودم که حتی نتونستم یک درصد از غافل گیری کتاب رو حدس بزنم. اینکه شخصیت های داستان هم بیشتر خاکستری بودن رو دوست داشتم. خطر اسپویل ❌ اگه کتاب رو نخوندین ازینجا به بعد رو نخونین ❌: تو کل کتاب منتظر بودم یک چیزی از گذشته بلیک رو بشه، چون شخصیت عصبی داشت و خیلی جاها تا مرز از دست دادن کنترل رو خودش میرفت و مکررا به خودش میگفت این بار نه، این بار درست انجامش میدم. انگار تو روابط قبلیش یک کاری کرده بود. شخصیت کریستا هم در نوع خودش جالب بود، بسیار باهوش بود و از هوشش تماما در جهت منفی استفاده میکرد. پیچش داستان باعث میشد از سفید سفید به سیاه سیاه تبدیل بشه، فقط کاش یک مقدار خاکستری بودن رو تو این شخصیت هم میدیدیم، یا حداقل دلیلی بهمون میداد که چطور یک ادم به یه هیولا تبدیل میشه مثلا یه اتفاقی تو کودکیش یا ویژگی خاصی در والدینش.