نظر رقیه عزت زاده برای کتاب خداى قلب من

عالی‌ترین و دلچسب‌ترین کتابی که همیشه به دنبالش بودم و خدا رو بسی شاکرم که توفیق داد تا از طریق این کتاب زیبا قدمی هز چند کوچک به سوی نور به سوی عشق حقیقی یعنی خدا بردارم. در این دنیایی که فانی است و گاه بخاطر دلبستگی به دنیا و دلمشغولی‌های آن فراموشمان می‌شود که ما فقط مسافری در این مسافرخانه دنیا هستیم و هر چه زودتر باید بگذاریم و بگذریم ولی خدا خیلی مهربان هست و گاه توسط انسان یا هر چیزی انسان را از خواب غفلت بیدار کرده همچون تلنگری جان و روح خواب آلود را بیدار کرده تا خدای ناکرده دچار خسران ابدی نباشند تا فرصت باقیست قدر نعمت دین و معرفت رو دانسته به خود بیایند گاه تلنگر می‌تواند به واسطه همین کتاب زیبا باشد که هم روح و جان خسته را مرهم بوده و هم یادآور گمگشته و گمشده انسان باشد گمشده‌ای که روح ذاتا هر لحظه به دنبال آن است و تا پیدا نکند آرام و قرار نخواهد داشت برای همین هست که انسان اگر در مال دنیا غرق باشد و از همه آرزوهای دنیا غنی و کامل هم باشد باز در گوشه‌ای از دل و قلب و روحش نقصانی را دارد که احساس می‌کند تا آن گمشده رو نیابد سر خورده و ناامید از زندگی است و راه به جایی ندارد.