نظر فرزانه احمدی برای کتاب صوتی بامداد خمار

روایت جالبی بود. سرگذشتی عبرت آموز از فراز و فرود های زندگی زنی در گذر زمان و ناتوانی عقل در برابر عشق. تقابل طبقات اجتماعی و تفاوتهای فرهنگی اونها خوب بیان شده بود. واقعیتیه که بین طبقات اجتماعی یک شکاف عمیق فرهنگی وجود داره و شایدطبقات فرودست و فرادست به هم نزدیک بشن، اما همدیگر رو نخواهد پذیرفت. زیرا عقده ها و حقارتهای ناشی از کمبودها و حسرتهای فرودستان در قرون متمادی زخمی مخفی هست که مدام باعث کینه توزی و مقابله گری و ستیزه گری از طرف این گروه میشه و از طرفی این قشر به دلخواه فرادستان رفتارنکرده و تغییر فرهنگ نمیدهند زیرا به صحت اعمال و رفتار خود ایمان دارند. مشاغل قابل احترامند و آسمان جا بودن کسی دلیل بد بودن اون نیست. من نمیدانم چرا شغل خوب نجاری و شاگرد نجار بودن اینقدر تحقیر و مسخره میشد. در یک جامعه همه جور آدم هست و هر شغلی شریفه. شاگرد نجار بودن رحیم و بی کس بودنش کاری به سرشت اون نداشت بلکه تربیت خانوادگی و تاثیر محیط بود که اونو خشن و عاصی ساخته بود. مردان هم چهره ای مثبت نداشتند، زن رو برای مال و میراث، ظاهر و جسم و فرزند آوری به ویژه پسرزایی می خواستند و نه از روی مهر و وفا و تقریبا هیچکدام با یکی از زمانشان رو راست نبودند، در صورتیکه اینگونه نیست. کار صدا گذاری عالی بود اما به جای چند صدایی از یک راوی بهتر بود چند خانم و آقا روایت میکردند در مجموع داستان زیبا و عبرت آموزی بود. من اولین باره که می خوانم. و زنی هستم از خاندانی نسبتا اشرافی. برای من احوالات محبوبه و احساساتش قابل درک بود. و از دوستان جوانم تقاضا دارم که حتما به شکافهای فرهنگی در تمام مراحل زندگی به ویژه دوست یابی و ازدواج توجه کنند.