نظر امیرحسین برای کتاب میدگارد 9: رنگین کمان آفرینش - بخش دوم

این مجموعه خیلی خوب شروع شد. خیلی خوب عناصر داستانی و اسم‌ها باهم پیوند خورده بودند. مشخص بود که نویسنده آدم کم سوادی نیست. از یه جایی به بعد پر شد از صحنه‌های اروتیک که یک نویسنده ماهر و خوش ذوق مثل ایشون میخواد فکرشو به مخاطب منتقل کنه نه تمایلات اروتیکش رو. بعدم مخاطب این نوع کتابا نوجوانها هستن خیلی خانواده‌ها دوست ندارن بچه هاشون تو کتاب این مسائل رو بخونه و بشینه تصور کنه کی به کی چه میکنه. نظر من قطعا مخالفانی داره مشکلیم نیست هر کس نظر خودشو داره. دوره دوره تربیته مسلما دوره چشم سیری و به گناه نمیفتیم و این داستانا تموم شده کما این که داریم تو جامعه میبینیم مسئله اصلا به گناه افتادن کسی نیست. مسئله بینش و تفکریه که به زور داره به این نسل خورانده میشه به اسم فرهنگ در حالی که فرهنگ ما حیا و پاک چشمی توش خیلی مهمه. ما محیط رو به زور آلوده میکنیم و بعد میگیم خوب تو نخون تو نفس نکش تو نبین. خوب چه بیماری خاصی ممکنه اسمش باشه؟ کسی که صاحب قلمه اندیشه مخاطبش رو جهت دهی میکنه چرا آدرس درست ندیم به مخاطب؟