نظر منیره امامی برای کتاب صوتی هیچ کس هرگز گم نمی‌شود

انسان برای زندگی نیاز به تعلقات خاطر دارد، چیزهایی که زندگی به خاطرشان ارزش ادامه دادن داشته باشد. حتی این می‌تواند رفته رفته به وجود و سرشت انسان معنا دهد. یعنی فرد خود را با آن هدف و تعلق خاطر تعریف می‌کند و می‌شناسد. هر چه این تعلقات قوی تر باشد زندگی جدی تر و با اهداف سرسختانه تری ادامه خواهد یافت. اما این تعلقات خاطر برای الیریای داستان بسیار کمرنگ است و با خودکشی خواهر ناتنی‌اش روبی تقریبا هیچ می‌شود. او حتی انسان بودن خود را گم می‌کند و بارها از جانور درونش حرف می‌زند که باعث می‌شود او خود انسانیش را گم کند، همان که بتواند او را در زندگی ظاهرا خوشبختانه‌اش با همسر، شغل و خانه خوبش نگه دارد. در پی این گمگشتگی سفر به ناکجا آباد و در تنهایی را شروع می‌کند اما این سرگردانی و تنهایی برای او راه گشا و آرامش بخش نیست چون زندگی همواره نیاز خود برای یافتن معنا و تعلق را طلب می‌کند. در پایان داستان هم این زن آنچه را که خود نمی‌داند چیست پیدا نمی‌کند و داستان در این تعلیق به آخر می‌رسد. کتاب خوبی است اما احتمالا این سرگشتگی و نحوه پایان بندی مورد سلیقه بسیاری از مخاطبان نباشد. صدا و خوانش سوگل خلیق زیبا و مناسب با متن کتاب بود.