نظر امیرحسین برای کتاب آوارگان: نمایشنامه

به عنوان یک داستان بسیار عالی بود. داستان روانی داشت و تعلیق داستان هم خیلی زیاد بود و آدم را مشتاق می کرد که بدونه آخر داستان چی میشه اما سراسر نمایشنامه و تمام دیالوگ ها و مونولوگ ها خیلی حالت عصبی، پرخاشگرانه و تحاجمی داشت که باعث می شه وقتی این نمایشنامه تبدیل به اجرای تئاتر میشه این حجم از عصبانیت با وجود داستان خوب، باعث میشه که ته داستان اون حس رضایت از تماشای این تئاتر حاصل نشه منی که می خواهم برم تئاتر ببینم می خواهم که نمایش یک حس خوب یا (اصلأ اندوه ناراحتی و..) از تماشای این تئاتر بگیرم نه اینکه یک حس آزاردهنده ازش دریافت کنم و من نه عنوان یک نمایشنامه این رو نمی پسندم