نظر امین باقری برای کتاب صوتی طلب آمرزش

صادق هدایت، نام بزرگ ادبیات مدرن ایران، اما نویسنده ای با افراط ها و خطاهای آشکار است. آثارش پر از لحن نژادپرستانه علیه اقوام غیر فارس و حتی بخش هایی از اقوام اصیل ایرانی است و این نگاه تعصب آمیز ارزش ادبی او را لکه دار می کند. هدایت استاد سیاه نمایی مطلق است؛ زندگی برای او تنها پوچی، غربت و جنون بود و هیچ روشنایی، امید یا عشق در آثارش دیده نمی شود. نقدهایش بیشتر تخریب گرانه و پرخاشگرانه است تا سازنده؛ انگار برای جنگ با جامعه و باورها آمده بود، نه برای هدایت و اصلاح. حتی با تمام نبوغش، افراط و دیدگاه های یک سویه او نشان می دهد که بزرگی در قلم، تضمینی برای اخلاق و تعادل اندیشه نیست. هدایت، هرچند مسیر ادبیات مدرن ایران را باز کرد، اما نمونه ای از نویسنده ای است که در دام سیاهی، تعصب و نفرت گرفتار شد.