نظر میترا برتون برای کتاب صوتی بیگانه

این کتاب یکی از آثار کلیدی ادبیات اگزستانسیالیستی است و به موضوعاتی چون بی معنایی زندگی، پوچی، مرگ و مفاهیمی از این قبیل می پردازد. مورسو نمادی از انسان مدرن است که در جهانی پوچ زندگی می کند و کامو از طریق او توانسته به اخلاقیات و سنت و مذهب جامعه وقت انتقادی شیرین کند. موضوع اصلی این کتاب، مفهوم پوچی است. مورسو در مقابل این حجم پوچی نه مثل کالیگولا قیام می کند و نه تسلیم می شود بلکه همچون سیزیف آن را می پذیرد. از نظر من خط داستانی ببگانه ساده و روان است و به راحتی فهم می شود. بی تفاوتی ها و سردی عاطفی مورسو نسبت به عزیزانش چندان دلچسب نیست و همینطور نحوه مواجهه او با مرگ مادر، پرسش های پیرامون مرگ او و حتی بروز احساساتش هنگام محاکه خود او کمی غلو شده به نظر می آیند اما در انتها میبینیم که کامو از مورسو نه تنها قهرمان سازی نمی کند بلکه از او یک آدم معمولی می سازد. آدم معمولیی که به دلیل بی تفاوتی هاییش به هنجارهای جامعه مجرم شناخته می شود و در نهایت رمان با عدم قطعیت به پایان می رسد. ۱۲ سال پس از انتشار بیگانه کامو پیشگفتاری برای آن می نویسد و در آن مورسو را اینگونه شرح می دهد:   مورسو آدم درمانده کشتی شکسته ای نیست؛ آدم بیچاره و عریانی است که عاشق آفتابی است که هیچ سایه و جایی نمی گذارد. نه اینکه حساسیت نداشته باشد بلکه شور و شوقی زیاد و لجوجانه دارد. شور و شوق به مطلق و حقیقت. این حقیقت هنوز سلبی است حقیقت بودن و احساس کردن. اما بی آن نمی توان بر خود یا بر جهان چیره شد.