نظر حامد جامه بزرگی برای کتاب کتاب فروشی گمشده

جهانی موازی، جایی در دل پاریس، کتاب فروشی شکسپیر و شرکا تصمیم گرفت از دست نویسنده فرار کنه. چرا؟ چون هر بار که اوی وودز می خواست داستانی بنویسه، کتاب فروشی مجبور بود خاطرات قدیمی رو بالا بیاره، عاشقانه های نصفه نیمه رو تحمل کنه، و با نویسنده های بداخلاقی مثل همینگوی سر و کله بزنه. اپالین، شخصیت اصلی، بیشتر شبیه یه کارآگاه ادبیه تا یه زن عاشق پیشه. اون با سرعت نور از گذشته به حال می پره، طوری که حتی ماشین زمان هم جا می مونه. رابطه هاش؟ مثل نوت پد ویندوز: ساده، بی هیجان، و بدون ذخیره سازی احساسات. ترجمه ی کتاب هم گاهی شبیه گوگل ترنسلیت بعد از یه شب بی خوابی عمل کرده. بعضی جمله ها طوری ترجمه شدن که انگار خود کتاب فروشی هم گیج شده و گفته: «من کی بودم؟ کجا بودم؟» و پایان داستان؟ مثل اینه که نویسنده وسط نوشتن یادش افتاده گاز رو خاموش نکرده، کتاب رو ول کرده و رفته! 😅