نظر حامد جامه بزرگی برای کتاب بازیگر؛ حضور صحنه‌ای

صحنه ای گاهی شبیه یه کلاس فلسفه ان که آدم باید با دیکشنری بیاد! ولی اگه یه کم خودمونی تر باشن، می تونن واقعاً به فهم بهتر نمایش کمک کنن. چون تئاتر برای مردم اجرا می شه، نه فقط برای منتقدها. سالن نیمه تاریک، یه میز با سه تا منتقد، و یه عالمه تماشاگر کنجکاو منتقد اول با صدای جدی می گه: «این نمایش با فرم های اکسپرسیونیستی، تلاش کرده تا حس و فرم رو درهم بیامیزه...» فرمالیسم در طراحی لباس مشهود بود.» نقد خودمونی: «لباسا قشنگ بودن، ولی داستان یه کم گیج کننده بود.» من زیاد منتقدم اونم نوع منفی نظر دیگران نمیدونم