نظر نگین خ برای کتاب معمای ماری روژه و ماجراهای دیگر شوالیه دوپن

با توجه به چیزهایی که از مقاله انتهایی یاد گرفتم، خود داستان‌ها هم برام ارزشمندتر شدن. هرچند کتاب‌های ژانر معمایی که امروزه در دسترس ما هستند، از اون زمان خیلی پیشرفت کردن. من اخیرا به ژانر گوتیک علاقه مند شده بودم و برای همون سراغ این کتاب هم اومدم که البته دیدم عناصر گوتیک خیلی خفیف در این داستان‌ها حضور دارن. پیشنهاد شخصی من این هست که از داستان معمای ماری ژوره بگذرید، البته نویسنده خیلی تلاش کرده از شیوه‌های تفکر نقاد و رفع مغالطات استفاده کنه ولی من تعداد زیادی ایراد به استدلال‌های خودش وارد میدونم و اخرشم به نظرم ناتموم اومد! ترجمه هم میتونست روان تر باشه، البته شاید خود نویسنده از کلمات انگلیسس ثقیل تر و جملات پیچیده تری استفاده کرده و مترجم هم خواسته به این شیوه نگارش وفادار بمونه.