نظر Shirley A برای کتاب صوتی درس‌های شیمی در ساعت شش با الیزابت

قبلا، نه خیلی دور، یه ایده برای نوشتن رمانی داشتم. می خواستم یه روند داستانی داشته باشه؛ اما طوری که بشه ازش درس گرفت، کمک کننده و مفید باشه، درست همون طور که 《درس های شیمی در ساعت شش با الیزابت》هست. این طور کتاب ها قابلیت این رو دارن که صد هیچ کتابای روانشناسی انگیزشی و از این قبیل کتاب ها رو ببرن! چراش این جاست: اون ها می گن تو باید این کارو بکنی، اون کارو بکنی؛ ولی این ها مثل یه دوست می شن، باعث می شن باهاشون زندگی و خیال پردازی کنی و برات خاطره می سازن. و این جوریه که یه دوست می تونه تاثیر گذارترین باشه. خودت رو دوست داشته باش، به خودت باور داشته باش، در برابر بی عدالتی سکوت نکن، همیشه تلاش کن، به سمت چیزی برو که دوست داری، نذار هیچ کس بهت بی احترامی کنه و تو رو خرد کنه، به حرف های مردم اهمیت نده و فقط به جلو برو، یه نفر بالاخره توی زندگیت میاد که می شه مهم ترین شخص قلب و روحت و هرچی داری و قراره به دست بیاری رو در بر می گیره، داشتن آدمای خوب توی زندگیت می تونه از غرق شدن نجاتت بده. این ها چیزایی هستن که این کتاب به ما یاد داد، با در آوردنشون به شکل تاثیراتشون روی زندگی واقعی. این مردم رو لمس می کنه، باعث می شه درک کنن و خودشونو توی بخشی از اون تجربه ی زیسته ی شخصیت ببینن. و این ها همه این کتاب رو فوق العاده می کنه. البته ترجمه ی عالی و صدای زیبا و گوش نواز خواننده رو هم قطعا باید در نظر گرفت. خسته نباشید بهشون. و در آخر چیزی که خیلی دلم می خواست بگم و نقطه ی طنز ماجراست: الیزابت یه آتئیست بود و البته یه دانشمند، و بیاید بگیم حتی اون که یه دانشمند بود و به باورهاش خیلی پایبند هم مثل باقی آتئیست ها، خدا از زبونش نمی افتاد! - اوه خدای من! این دیالوگ!