نظر Masti برای کتاب صوتی جنایت و مکافات

راستش این کتاب برای من فقط یه رمان کلاسیک نبود؛ بیشتر شبیه ورود به ذهن یک انسانِ چندپاره بود، کسی که هم زمان داره با عقل، وجدان، فلسفه و روان خودش جنگ می کنه. من با راسکولنیکوف درگیر شدم. گاهی درکش می کردم، گاهی دلم براش می سوخت، گاهی ازش عصبانی می شدم. کشمکش های درونی اش، مخصوصاً اون جدل های فلسفی و حرف هایی که با خودش می زد، برام از خود داستان هم جالب تر بود. انگار داشتم ذهن یه آدم خسته و بریده از جهان رو از نزدیک لمس می کردم. اما اون جایی که رفت خودشو تسلیم کرد، یه چیزی در من شکست. نمی دونم چرا، ولی حس کردم نباید این کار رو می کرد. با توجه به اینکه مردی که اعترافش رو استراق سمع کرده بود خودکشی کرده بود، کارآگاهی هم که پی برده بود منتقل شده بود، انگار هنوز فرصتی برای نجات خودش بود — نه از قانون، بلکه از این ذهن متلاشی. شاید چون دلم نمی خواست به این سادگی تسلیم بشه. نه برای اینکه جنایتش رو توجیه کنم، بلکه چون دوست داشتم بیشتر بجنگه... بیشتر دنبال معنا بگرده. پایان کتاب، اون جایی که نویسنده ناگهان می گه «این تازه آغاز یک داستان دیگر است...»، برای من نقطه ی سؤال بود. دلم می خواست بدونم اگه این آدم واقعاً عاشق بشه، اون هم عاشق سونیا با اون گذشته و روان زخمی، قراره چی توی وجودش عوض بشه؟ ولی داستایفسکی اون داستان تازه رو ننوشته. و شاید عمداً — چون شاید این سؤال باید در ذهن ما زنده بمونه، نه روی کاغذ. در کل، این کتاب نه پایان داشت، نه قضاوت. بیشتر شبیه آیینه ای بود که ذهن انسان رو بی دروغ نشون می ده. نه فقط راسکولنیکوف، که شاید یه بخشی از خودمون رو هم. در نهایت باید بگم اجرای صوتی این کتاب واقعاً خوب بود. گوینده با لحن و بیان دقیقش تونست فضای ذهنی سنگین و درونی داستان رو منتقل کنه