نظر آذرخش برای کتاب پرتقال کوکی

کتابی با داستانی خاص و نثری خاص! راویِ کتاب نوجوونیه (یا جوان مدرن) که مثل اکثرِ همسالاش دنیای پیچیده ی خودشو داره، این پیچیدگی در رفتار و علاقمندیها و گفتارشون هم نمایانه، به همین دلیل در کتاب به کلماتِ عجیب و بعبارت عامیانه، قلنبه سلنبه، که بعضا معناشون قابل فهم و درک نیست و حتی باعث خستگی و ملال میشه برمیخوریم. الکس داستانِ اعمال ناشایست و منفورش رو به سبک گفتارِ ابداعیِ خودشون روایت میکنه، مثل سرقت، تجاوز، جنایت غیره.....، مثلا واژه ی یاور رو بجای دست بکار میبره و کلسیم رو بجای شیر! چند برداشت کلی از این داستان که؛ ذاتِ انسان بر پایه ی خوبی نهاده شده اما بقولِ الکس خوبی امری عادیه و دیده نمیشه و گاهی باید بد بود تا مورد توجه قرار گرفت! نمیشه مطلقا خوب یا مطلقا بد بود، وجود هر دو در انسان لازم حتی ضروریه. شدت بدی با توجه به فرهنگ کشور، مردم، قوانین، میزان سواد، حضور و توجه و طرز تربیت پدر و مادر هم متغیره. یک مجرم که اعمال گناه و نامتعارف باعث حال خوبش میشه براحتی با خوندن نماز، دعا، حبس و تنبیه و شکنجه ترک گناه نمیکنه، نیاز به پروسه ای قوی علمی و بازدارنده داره، البته نه مثل فرایندی که بر روی الکس انجام شد و اونرو به یک انسان مطلقا خوب تبدیل کرد! با سپاس.