به نظرم داستان روند دراماتیکی نداره و نویسنده خواسته صرفا با یه نوآوری در قالب (مغازهای عجیب)، همون محتواهای تراژیکی که دیگه برامون عادی شده رو ارائه کنه. مثل کاری که ژوزه ساراماگو با کتاب کوری کرده...
شاید خوندن داستانهایی که احساس سرزندگی و شور و شعف رو در ما جاری کنه تو این اوضاع روانی جامعه بهتر باشه
نمیدونم شایدم چند تا کتابی که اخیرا از ژول ورن خوندم، بدعادتم کرده باشه...
با احترام
شاید خوندن داستانهایی که احساس سرزندگی و شور و شعف رو در ما جاری کنه تو این اوضاع روانی جامعه بهتر باشه
نمیدونم شایدم چند تا کتابی که اخیرا از ژول ورن خوندم، بدعادتم کرده باشه...
با احترام