نظر Nazanin Golbadan برای کتاب صوتی شازده کوچولو (با صدای سه بعدی)

در کتاب شازده کوچولو نویسنده به شیوه‌ای سورئالیستی به بیان فلسفۀ خود از دوست داشتن و عشق و هستی می‌پردازد. شازده کوچولو پرتره‌های ناخوشایند بزرگسالانی را به تصویر کشیده است که به طرز ناامید کننده‌ای تنگ نظرند. در مقابل این بزرگسالان، کودکانی هستند که با نگرشی باز به دنیا می‌نگرند و تمایل دارند این دنیای اطراف شان را از درون خودشان کشف کنند. شازده کوچولو به ما یاد آوری می‌کند که بهترین‌های زندگی را اغلب می‌توان در میان بدترین‌ها یافت. آزاداندیشی و کنجکاوی سیری ناپذیر کودکان سنگ بنای سلامتی و خوشبختی است. بزرگسال شدن یک حالت ذهنی است نه یک واقعیت در زندگی. قهرمان داستان در گوش مان زمزمه می‌کند که مراقبت و احتیاط در زندگی بسیار مهم است. موضوع اصلی افسانه در رازی نهفته است که باور کنید یا نه یک روباه به شازده کوچولو می‌گوید: «تنها با چشم دل است که می‌توان چیزی را دید که چشم عادی قادر به دیدنش نیست.» روباه به شازده کوچولو می‌گوید که دوری از گل رز باعث شده که شازده بیشتر شیفتۀ گل بشود. و مهم تر از همه عشق باعث می‌شود شخص نسبت به آن شیء مورد علاقه‌اش مسئولیت بیشتری حس کند. شازده کوچولو متوجه می‌شود که حتی اگر تعداد زیادی گل رز در دنیا وجود داشته باشه اما عشق خودش به آن گل است که آن را منحصر به فرد کرده است.