نظر حمیدرضا تاتار برای کتاب صوتی هیچ دوستی به جز کوهستان

این کتاب را از چند منظر باید بررسی کرد. من این کتاب را اول فیزیکی چند فصل خواندم و بعد صوتی آن را پیدا کردم و بقیه‌اش را صوتی گوش دادن. نویسنده کرد هست و به نظر میاد همان لحن گفتاری خود را نوشته است، از این جهت خواندن کتاب همراه با اصحکاک بود و جمله بندی‌ها درست انجام نشده بود. اضافات بسیار و جمله بندی اشتباه. اما وقتی با صدای نوید محمدزاده که خود کرد است گوش دادم این مشکل را حل کرد. راوی واقعن سنگ تمام گذاشته بود و کتاب را دو چندان لذت بخش کرده بود.
اما خود داستان جذاب و گیرا بود. نویسنده کار بزرگی کرده است. او راوی ظلمی است که به واسطه مرزها چه در کشور مبدا و چه در طول فرار از آن به او و خیلی‌های دیگر تحمیل شده است. روایت او از زندان من را مدام یاد زندان‌های کار اجباری سیبری می‌انداخت. خود من همیشه مانوس را اردوگاهی برای سامان دادن به اوضاع می‌پنداشتم اما بعد از روایات نویسنده متوجه شدم زندانی مخوف و ترسناک برای سرکوب بشریت و حقوق اولیه اوست. به واقع چنین اثری باید فراگیر شود تا همه مردم و سازمان‌های حقوق بشری متوجه ظلم به کار گرفته شده در چنین زندان‌هایی بشوند.
با تشکر از تمامی دست اندرکاران این کتاب و تولید صوتی آن.