نظر Leyla نظری برای کتاب زندگی درخشان من

خواندمش. ۱. اینکه درباره یک بیماری نادر و مصایب آن آگاهی داد، البته جالب بود. ۲. اما؛ اینکه شروع ماجرا با یک غلط بزرگ بود، اصلأ نمی توانم کنار بیایم. شاید بگویید از سر عشق، ولی نه! اشتباه نکنید! عاشق راضی به رنج دیگری نیست. عاشق، غافل یا احمق نیست! اگر این دو بچه عقل داشتند چنین غلطی نمی کردند تا فرزندی با چنین سرنوشتی داشته باشند. این هوس یا خودخواهی ست. یعنی این دو بچه موقعیت و وضعیت فرهنگی جامعه شان را ندیدند؟! کور یا کر بودند؟! تا آخر قصه هم یادم نمی آید که نسبت به رفتار خود و ارتباط آن با تولد فرزند بیمار حرفی یا ابراز پشیمانی ای کرده باشند، تا شاید مقصود نویسنده روشن شود. یا شاید خیال کردند پیامبرند و برای عوض کردن فرهنگ و عرف جامعه شان باید چنین می کردند؟!!! عجیبتر اینکه خوانندگان گویا با این موضوع راحت کنار آمده اند! به هر حال این موضوع را به هیچ وجه نمی توانم بپذیرم. و نیت نویسنده را نمی فهمم. اصولاً به این جور موضوعات (سنت شکنی و یا عادی سازی گناه) در همه فرهنگها مشکوکم.