نظر آیسان بشارتی برای کتاب جوینده

از کتاب‌هایی بود که در صفحات آخر بی اختیار گریستم نمی‌دونم برای چه برای فداکاری سادیا یا تنهایی کورو و یا خیانت آلفا اما هر چه که بود مانند فیلمی از جلوی چشمانم می‌گذشت
داستان مرگاس و سادیا مرا یاد سالیوان می‌اندازد که هیولایی با جسمی بزرگ و قلبی بزرگ تر.
عشق خالصانه مرگاس چیزیست که جز در کتاب‌های تاریخی مانند شاهنامه دیده نمی‌شود
با آنکه کتاب بود اما می‌توانستم چهره تک تک شخصیت هارا تصور کنم چهره مظلوم آیا و نگاه‌های خصمانه و مملو از شرارت رودور، چهره خسته کاپیتان که دم از سختی و درماندگی میزند و سیمای زیبای لیا که جز عشق پاک و بی قید و شرط کورو چیزی در آن نمیتوان دید.
ممنون از این کتاب بی نهایت پر مفهوم و جذاب که ساعاتی من را از اتفاقات اطراف دور کرد و برای دقایقی هم که شده لبخند به لب هایم آورد
ما از تک تک شخصیت‌های این کتاب درس میگیریم.
درس صبوری را از مادربزرگ و گوموی پیر، درس شجاعت را از کورو، درس همبستگی را از رک و سو، درس وفا را از شاگ و افجل، درس فداکاری را از کاپیتان سادیا و درس عشق را از لیا میگیریم البته که کایو هم درس تعهد و روسو و رودور درس خیانت و نارو زدن را میدهند