با سپاس از استاد گرامی آقای مصطفی مستور باید بگم نگار نیاز داشت که بدون در نظرگرفتن نگرانیهای دیگران حتی رحمت به خلوت خودش بره و عمق وجود خودش رو بشناسه آقای مستور حرفای درونی ما را که شاید گاهی در خلوت خودمان هم جرات گفتن آن را نداریم کاملاً واضح بیان میکند و انسان را شگفت زده میکند... و نوید با آن صبوری مثال زدنیاش بدون هیچ سرزنشی نگار را میپذیرد و از آمدن او خوشحال میشود و امان از رحمت و معصومیتش...
ممنونم آقای مستور عزیزم
ممنونم آقای مستور عزیزم