نظر جمال سلیمانی برای کتاب کیمیاگر

این کتاب راجب پسر بچه چوپانی است که برای رسیدن به گنج خود از اسپانیا به مقصد اهرام ثلاثه مصر عازم سفری پر ماجرا می شود. پسرک هم همانند اکثر افراد هدفی مشخص برای خود دارد که برای دست یابی به آن باید از خود گذشتگی هایی در زندگی خود داشته باشد. نویسنده در این کتاب اشاره دارد که زندگی انسان فارغ از گذشته یا آینده او در زمان حال است که جریان دارد و انسان همواره با چالش های گوناگونی مواجه می شود و به جای آنکه نسبت به این اتفاقات اعتراض کند باید آن ها را به عنوان درسی از زندگی بپذیرد، زیرا همین مشکلات است که باعث رشد و شکوفایی انسان می شود. نویسنده عنوان کرده است که علم کیمیاگری همانند عشق است که به واسطه آن شخص و جهان پیرامون او به سمت تکامل و بهتر شدن می رود. این کتاب به من آموخت که انسان اگر مسیر زندگی خود را با استفاده از قدرت تفکر و اختیار خود انتخاب کند و به انتخاب خود ایمان داشته باشد همواره از زندگی لذت خواهد برد هر چند که مسیر سخت و طاقت فرسا باشد. و اینگونه افراد در زندگی خود به سعادت دست پیدا خواهند کرد. خیلی از ما انسان ها بدون توجه به محیط پیرامون خود همیشه خوشبختی را در افق های دوردست خود متصور می شویم چه بسا که سعادت ما همیشه در یک قدمی ما بوده و ما انسان ها از آن غافل بوده ایم. در کلام آخر نویسنده این اثر سعی داشته که داستان به صورت آرام و روان بیان شود تا فهم آن برای مخاطب دشوار نباشد، بنده به نوبه خود این کتاب را به کسانی که هنوز آن را مطالعه نکرده اند پیشنهاد می کنم.