نظر نیلوفر حاج علی اکبری برای کتاب صوتی هیچ کس هرگز گم نمی‌شود

کتاب رو شنیدم اول بابت خوانش و صدای خوب راوی تشکر میکنم، اما در ادامه وقتی الیریا به طور ناگهانی تصمیم به ترک زندگی کرد و در ابتدا هدفی داشت که به ان مزرعه برود کارش رو پسندیدم بنظر من از جایی که رضایت نداری باید بروی اما رفته رفته در داستان بی هدفی زیاد شد بنظرم شخصیت اصلی از همه چیز بریده بود یعنی کاملا بی حس به اطراف و اتفاقات بود مثل حال خیلی از ماها زمانی که عزیزی رو از دست می‌دهیم در بی تفاوتی غرق میشیم و این کاملا طبیعیه و این رو هم قبول دارم یکی با سوگ سریع کنار میاد و یکی سالها نمیتونه اون رو هضم کنه، مشکل من رفتار همسرش بود جاهایی هست که انسان نیاز به کمک داره نه سرزنش، نه دوری، نه تنبیه، چرا همسر الیریا دنبالش نیامد چرا در اولین مرحله جلو حسابهاش رو بست، این رفتار موقعی شدیدتر و آزاردهنده تر بود که در بیمارستان به عنوان فرد خطرناک برای جامعه معرفیش کرد و در نهایت اون رو از زندگیش بیرون کرد، در کل داستان الیریا بارها تماس گرفت اما یک جمله دلگرم کننده نشنید، بنظرم با چنین مرد خشکی شاید حق داشت در عالمی از بی تفاوتی غرق بشه.
اما مشکل اصلی کتاب پایان بی معنی اون بود سرنوشت الیریا چی شد؟ کجا رفت؟
خواننده و شنونده در فصلهای اول به شخصیت اصلی حق میدهند اما رفته رفته حس بی معنی بودن کتاب و اینکه خوب مثلا که چی بهشون دست میده.