نظر رضا گله گیریان برای کتاب صوتی آیشمن در اورشلیم

آیشمن در اورشلیم واسه من فقط روایت یه محاکمه نبود بیشتر مثل کالبد شکافی وجدان انسانی تو دل یه سیستم فاسد بود. چیزی که بیشتر از همه وادار به تفکرم کرد این بود که آیشمن نه یه هیولا بود نه یه آدم سادیستیک بلکه یه کارمند ساده‌ که خودش رو کاملاً وقف انجام وظیفه کرده بود انگار تو یه سیستم فاشیستی آدم‌ها فقط باید دستور بگیرن و فکر کردن دیگه بهشون مربوط نیست.
آرنت با نبوغ خاص خودش و علی‌رغم انتقادها و اتهاماتی که از سوی جامعه یهودی صهیونیستی اون برهه بهش وارد میشه نشون میده که چطور بروکراسی مدرن می‌تونه شر رو عادی و بی‌ سروصدا به جریان بندازه اون تصویر آیشمن که بدون حتی ذره‌ای تردید با اتکای کامل به سلسله‌ مراتب اداری آدمها رو با نظم و خیلی دقیق به کشتن می‌داد واقعاً ترسناکه چون بهمون نشون میده که فاجعه فقط حاصل نفرت یا خشونت مستقیم نیست گاهی از دل اطاعت مطلق و بی‌فکری درمیاد.
برای من این کتاب یه زنگ خطره برای همه‌ جوامعی که بروکراسی درشون داره به‌جای انسان تصمیم می‌گیره. یه یادآوری که اگه آدم‌ها از فکر کردن از تشخیص درست و غلط از مسئولیت فردی عقب بکشن حتی یه کارمن دون پایه خشک و خالی هم می‌تونه تبدیل بشه به ابزار نسل‌کشی.
به‌نظرم آرنت این واقعیت تلخ رو عالی نشون داده شر در زمانه‌ی ما اغلب نه با فریاد که با مهر تایید و امضا انجام می‌شه.
نمونه بروزتر ابتذال شر جنایات سربازان صرب‌ در بوسنی توی دهه نود میلادی هست