نظر 📚 طاها احمدی 📚 برای کتاب کلیات شاهنامه فردوسی

سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما شاهنامه دوستان و همچنین دست اندرکاران برنامهٔ کتابراه عزیز.
فردوسی، اسمش که میاد، ناخودآگاه یه حس احترام و غرور میاد سراغمون. انگار یه کوه استواره که قرن‌هاست داره از فرهنگ و زبون ما محافظت می‌کنه. ولی باید یه کم خودمونی‌تر به قضیه نگاه کنیم. فردوسی یه شاعر بود، یه انسان با همه ضعف‌ها و قوت‌هاش. شاهنامه، یه جورایی شناسنامه ما ایرانی‌هاست. پر از داستان‌های حماسی، قهرمان‌های اسطوره‌ای و جنگ‌های خونین. فردوسی با زحمت فراوون، این قصه‌ها رو از دل تاریخ بیرون کشید و با زبون شعر، دوباره زنده کرد. دمش گرم، واقعاً کار بزرگی کرده. شاهنامه رو که باز می‌کنیم، با یه عالمه شخصیت و داستان روبرو میشیم. از کیومرث و جمشید بگیر تا رستم و سهراب و سیاوش. هر کدوم از این داستان‌ها یه دنیای جداگونه‌ست، پر از هیجان، غم، عشق و نفرت. ولی آیا این داستان‌ها واقعاً به هم ربط دارن؟ آیا شاهنامه یه رمان طولانیه که همه اجزاش به هم وصلن، یا یه مجموعه داستانه که فقط یه نخ باریک تاریخی اونا رو به هم وصل کرده؟ به نظر من، شاهنامه بیشتر شبیه یه مجموعه داستانه. بعضی از داستان‌ها خیلی قوی و تاثیرگذارن، مثل داستان رستم و سهراب که اشک آدمو درمیاره. در کل شاهنامه بی نظیره؛ ولی نمیتوان آثار هنری شاعران دیگهٔ ایران رو هم نادیده گرفت. به هر حال هر کدومشون تو عرصهٔ خودشون بی نظیر بودن. ‌ با تشکر از کتابراه عزیز و گرامی و همچنین شما دوستان خوب و عزیزم. 🌹💯