نظر رضا گله گیریان برای کتاب صوتی بینایی

کتاب بینایی ادامه ای فلسفی و سیاسی بر رمان مشهور کوری هست، اما با زاویه ای معکوس. اگر کوری درباره سقوط جامعه در تاریکی و وحشت ناشی از ناآگاهی باشه، بینایی جامعه ای رو تصویر می کند که در آن مردم به طور ناگهانی تصمیم می گیرند آگاه و مسئول باشند اون هم با رأی سفید. در نگاه من، که علاقه مند به مفاهیم اگزیستانسیالیستی، جامعه شناسی، و نقد ساختار قدرت هستم، بینایی می تونه اثری تأمل برانگیز و حتی خیره کننده باشه رمانی که با زبان استعاره ایه خاص ساراماگو نقش آگاهی جمعی رو در تقابل با سیستم های فاسد سیاسی به چالش می کشه. برخلاف کوری که بحران رو ناشی از ناتوانی در دیدن می دونست در بینایی بحران از توانایی دیدن و خودآگاهی مردم آغاز میشه گویی حقیقت برای سیستم خطرناک تر از جهل است. اما از منظر روایی، شاید احساس کنید بینایی کندتر، انتزاعی تر و کمتر بار احساسی داره فضایی سردتر نسبت به حس انسانی و تراژیک کوری. در عوض عمق تفکر و لایه های سیاسی فلسفی اون بیشتر هست هرچند گاهی ممکنه خواننده رو در پیچیدگی های زبانی و مفهومی اش سرگردان کنه. در مجموع، بینایی از نظر من نه فقط یک دنباله بلکه نوعی آینه ی معکوس کوری است. اگر کور شدن استعاره ی تسلیم انسان در برابر ترس و غریزه بود، بینا شدن خطر خیزش آگاهانه و مسئولانه است و هر دو هشدارهایی تلخ درباره سرنوشت انسان معاصر هستند. 🙏