نظر زینب پورکلهر برای کتاب زن کابین شماره 10

سلام و درود، کتاب به سبک نوشته‌های آگاتاکریستی و حتی بهتربود، کتاب، اگر چه در ابتدا کسل کننده بود ولی در ادامه خواننده را با خود به دنیای ترس‌ها و کابوس‌های لورا می‌برد و تا پایان داستان او را رها نمی‌کند، لورا که علیرغم تمام ناتوانی‌ها و افسردگی هایش با سماجت به دنبال راز دختر تیشرت پوش می‌رود که تنها چیزی که ثابت می‌کند دیدنش توهم نبوده، فقط یک ریمل است که آن هم ناپدید می‌شود‌. اما آیا لورای افسرده مست، واقعا زن کابین شماره ده را دیده یا فقط دچار خیالات بوده؟ و نهایتا پیچش آخر داستان که جالب بود. مطالعه این کتاب را به علاقمندان رمان‌های جنایی پیشنهاد میکنم، بدرود