نظر OM!D برای کتاب سکوت بره‌ها

سکوت بره ها بسیاری از بینندگان اش را به پیش و پس از خودش تقسیم کرد و دامنه ی تأثیرش بر فرهنگ عمومی مردم سرتاسر جهان چنان بود که در واکنش به فشارهای روانی زندگی مدرن، این جمله را زیاد می شد شنید: «همین که با همه ی اینها به هانیبال لکتر آدم خوار تبدیل نشده ایم، جای شکرش باقی ست». فیلمی که جاناتان دمی با نبوغ و رادیکالیسم برآمده از رویکردهای روایی و فرمی خاص خودش که ریشه هایش را می شد در آثار دهه ی هشتادش مثل «چیزی وحشی» و «شنا به کامبوج» دید، پس از اکران اش به شکل بی سابقه ای نظر همگان را به خود جلب کرد و همه ی طیف های منتقدان و جمعیت بزرگی از مردم دوستش داشتند و ستایش اش می کردند. ایوون تاسکر در تک نگاری تحلیلی -پژوهشی اش بر سکوت بره ها، طریقتی که دمی برگزیده را بررسی کرده و نشانه داده که او چه گونه توانسته اثری به شدت التقاطی با درهم آمیزی ژانرهای مختلف خلق کند و درنهایت فیلمی شخصی بسازد که به وضوح به پدید آمدن امر نو در کارگردانی، بازیگری و فیلمنامه نویسی منتهی شده است. سکوت بره ها کتابی ست برای گریز به اعماق تریلری روان شناختی که با وجود وجوه قدرتمند ژانر وحشت و ژانر جنایی، ابعادی بس عظیم تر یافته و پیچیدگی هایش در رویه ی ابتدایی اثر و لایه های زیرینش شناور است و کتابی که تاسکر نوشته، در کشف و تلاش برای فهم این پیچیدگی ها می تواند کمک کننده باشد.