خانم علیایی عزیز خداقوت.. داستان بدی نبود ولی بهتر بود به جای اینکه بیماری سرطان رو تاوان کارهای بد انسان‌ها در نظر بگیرین، کمی خلاقیت بخرج میدادین و پایان بهتری برای هر سه شخصیت منفی داستان در نظر میگرفتین!!!! با این پایان سرسری و بدون فکر، افرادی که درگیر این بیماری هستن رو به شدت قضاوت و رنجیده کردید...
هدی، سه ازدواج بدون فکر و نسنجیده داشت! و مقصر تمام ناکامی و مشکلاتش رو اطرافیانش میدونست.. مادر و همسران و خاله و خواهر شوهر، همه مقصر بودن ولی خودش مظلوم عالم!!!
هدی بچه هاش رو رها کرد و ۲۳سال ازشون هیچ خبری نداشت.. چون که یکبار بچه‌ها بهش گفتن برو؟!!! هیچ گونه پیگیری نکرد حتی از دور بره ببینه که این خودش جای سوال داشت!!!! این در حالی بود که هم مدرسه و هم خونشون رو دقیق میدونست!
حمید همسر دومش که بسیاااار بهش لطف کرد رو حتی یک بار نرفت در طول اون سالها در بیمارستان ملاقات کند، حتی به صورت ناشناس!
به نظرم شخصیت پردازی هدی اشکالات زیادی داشت، در حالی که در تمام طول داستان به او برای هر عملش حق داده میشد! به نظرم داستان اغراق شده و ناپخته بود و امیدوارم خانم علیایی، در اینده داستانهایی بنویسند که کمتر به بدبختی و سیاهی بپردازد.
هدی، سه ازدواج بدون فکر و نسنجیده داشت! و مقصر تمام ناکامی و مشکلاتش رو اطرافیانش میدونست.. مادر و همسران و خاله و خواهر شوهر، همه مقصر بودن ولی خودش مظلوم عالم!!!
هدی بچه هاش رو رها کرد و ۲۳سال ازشون هیچ خبری نداشت.. چون که یکبار بچه‌ها بهش گفتن برو؟!!! هیچ گونه پیگیری نکرد حتی از دور بره ببینه که این خودش جای سوال داشت!!!! این در حالی بود که هم مدرسه و هم خونشون رو دقیق میدونست!
حمید همسر دومش که بسیاااار بهش لطف کرد رو حتی یک بار نرفت در طول اون سالها در بیمارستان ملاقات کند، حتی به صورت ناشناس!
به نظرم شخصیت پردازی هدی اشکالات زیادی داشت، در حالی که در تمام طول داستان به او برای هر عملش حق داده میشد! به نظرم داستان اغراق شده و ناپخته بود و امیدوارم خانم علیایی، در اینده داستانهایی بنویسند که کمتر به بدبختی و سیاهی بپردازد.