نظر محمود پورحیدری برای کتاب ذهن شما دوست شما نیست

تمام مدتی که مشغول خوندن کتاب بودم مدام این آهنگ توی ذهنم تکرار میشد (آهنگ گاهی از معراج) ارزش گوش دادن و داره
گاهی باید گذشت از کنار یه فکر

گاهی باید کنار زد یه حس مرده رو

گاهی باید چشید مزه حاصل پیک

طعم فاصله‌ی یه عشق کهنه رو

گذشته ثانیه‌ها که حس میشه بی‌زمان

حین پرواز شاپرک به نور بی‌حواس

یخه بی‌حس خنده‌ها چه خوب میشن آب

گاهی باید بچینی میوه‌های نوبه رو

گاهی باید سکوت دعا شد عروج

به سمت جایی که نباشه گفته‌ها دروغ

گاهی باید شنید خدا رو سرود

یه وقتایی از قب قبه یاکریما رو بوم

رسولی باید بیاره مارو به دین عشق

بوسه‌های مخفی باید یه روزی دیده شه

واسه خدایی که چیزی نمیشه منکرش

توو انعکاس نگاها باید بشه یه معجزه

گاهی باید بُرید طناب عادت و

گاهی باید نادیده بگیری زمان و ساعت و

یه وقتایی باید بگذری از هر اسارت و

سفت بدی دستور طرد به هر اطاعتو

چشم ببندی رو دردی که عادته

این مث حکایت خوابه زیر سایه‌ی راحته بید

که تنها دلیل نگرانیمون آینده نی

درست توو حالی که غیر از این چیزی پاینده نیس

گاهی باید نگاه به ماه به راه

به ستاره و انتظار سپید پگاه

احساس نوازش نسیمی رو گونه تا

میل زیبایِ وجودی این دو روز روزگاری

این که عازمیم و اسیر اما واضحیم و رقیق

جز ما کسه دیگه‌ای رو نداریم این یعنی

واسه دستایی که میده عاشقی رو نوید

میشه تجملی‌ترین سادگی رو خرید