نظر آناهید برای کتاب پسر، موش کور، روباه و اسب

خونه گاهی فقط یه مکان نیست... ار نیست توی ده دقیقه این کتاب رو بخونی و بذاری کنار، حتی قرار نیست از اول بخونی و یه داستان مشخص رو تا پایان دنبال کنی چون پایان نداره... میتونی گاهی همین جوری اتفاقی یه صفحه رو باز کنی و با خوندن یه جمله یه لحظه رو بسازی یا میتونی اون لحظه تصویرهاش رو نیگا کنی بی اینکه دلت بخواد متنش رو بخونی... خلاصه حال خوب کنه مثل یه لحظه ایستادن زیر نم نم یه بارون کوتاه و نرم.