نظر سپیده کهنمویی برای کتاب بگذار این راز خاموش بماند

کتاب از زبان اول شخص به بیان خاطرات و احساسات وی طی ماجراهایی که واقعی می‌نماید می‌پردازد. داستان نه اغراق آمیز است نه مسخره. داستانگو به خوبی از پس ایفای نقش خود در انتقال حس موقعیت و احساسات راوی کتاب برآمده است. نویسنده تا حدودی به شخصیت‌های مختلف زنانگی پرداخته است. این کتاب را هم زمان با کتاب " زن بودن" مطالعه کردم. فکر می‌کنم همین موجب شد ار شنیدنش بیشتر لذت ببرم و همه داستان را یک روزه گوش کنم. پایان عجیب غریبی هم ندارد ولی خوب است. به نظرم گوش دادن به آن لذت بخش تر از خواندن آن خواهد بود. روایت خوبی دارد و اجرای آن عالی و صرفا با یک اشتباه (طَمَطراق) در خور تحسین است.