راستش تلخ‌ترین لبخند رو که گوش دادم، برام مثل یه درد آشنا بود. داستان‌هاش درباره مهاجرت، دل‌کندن، دوگانگی بین موندن و رفتن واقعاً به دل می‌شینه، مخصوصاً اگه خودت یا دور و بری‌هات تجربه مشابهی داشته باشن. نویسنده تونسته با روایت‌های ساده ولی واقعی، حس ناامیدی، امید، ترس و تردید نسل جوون رو نشون بده.
صدای راوی (علیرضا عسگری) هم خیلی گرم و دلنشینه و حس کتاب رو خوب منتقل می‌کنه. ولی به نظرم یه ایرادش اینه که بعضی جاها شخصیت‌پردازی‌ها خیلی سطحیه، انگار فقط یه تیپ رو داری می‌بینی، نه یه آدم واقعی با پیچیدگی‌های درونی. موسیقی پس‌زمینه هم بعضی جاها حواس‌پرت‌کن بود.
در کل، اگه دنبال یه کتاب اجتماعی با حس و حال واقعی مهاجرت و سردرگمی‌های جوونای تحصیل‌کرده هستی، تلخ‌ترین لبخند ارزش شنیدن داره، ولی شاید از نظر عمق داستانی کامل راضی‌ت نکنه.
صدای راوی (علیرضا عسگری) هم خیلی گرم و دلنشینه و حس کتاب رو خوب منتقل می‌کنه. ولی به نظرم یه ایرادش اینه که بعضی جاها شخصیت‌پردازی‌ها خیلی سطحیه، انگار فقط یه تیپ رو داری می‌بینی، نه یه آدم واقعی با پیچیدگی‌های درونی. موسیقی پس‌زمینه هم بعضی جاها حواس‌پرت‌کن بود.
در کل، اگه دنبال یه کتاب اجتماعی با حس و حال واقعی مهاجرت و سردرگمی‌های جوونای تحصیل‌کرده هستی، تلخ‌ترین لبخند ارزش شنیدن داره، ولی شاید از نظر عمق داستانی کامل راضی‌ت نکنه.