اولین کتابی است که از خانم پیرزاد خواندم.
کتاب هرچقدر که در تصویرسازی تلاش می‌کند در داستانگویی ضیف است. تمام گره‌های داستانی که در کتاب مطرح می‌شود تنها به صورت خلاصه به آن پرداخته می‌شود بلکه نویسنده از کنار آن عبور می‌کند.
داستان شیرین و افراسیاب، داستان وبلاگ آیه، داستان طلاق آرزو و اینکه آیا به آرزو خیانت شده بود؟ داستان ماه منیر و اینکه با والدین سمی کرد؟ داستان سهراب و عشقش به آرزو؟ و حتی داستان تجاوز به آرزو.. کل کتاب مثل یک پیش‌نویس اولیه است و نیاز به پرداختن دارد و بدتر از همه نقطه‌ای که کتاب پایان میابد که شخصیت اصلی را به حاشیه میراند
تشکر از نویسنده، نشر مرکز و خانم معتمد آریای عزیز
کتاب هرچقدر که در تصویرسازی تلاش می‌کند در داستانگویی ضیف است. تمام گره‌های داستانی که در کتاب مطرح می‌شود تنها به صورت خلاصه به آن پرداخته می‌شود بلکه نویسنده از کنار آن عبور می‌کند.
داستان شیرین و افراسیاب، داستان وبلاگ آیه، داستان طلاق آرزو و اینکه آیا به آرزو خیانت شده بود؟ داستان ماه منیر و اینکه با والدین سمی کرد؟ داستان سهراب و عشقش به آرزو؟ و حتی داستان تجاوز به آرزو.. کل کتاب مثل یک پیش‌نویس اولیه است و نیاز به پرداختن دارد و بدتر از همه نقطه‌ای که کتاب پایان میابد که شخصیت اصلی را به حاشیه میراند
تشکر از نویسنده، نشر مرکز و خانم معتمد آریای عزیز