شاهکار جالبی بود. بخصوص قسمتهای پایانی. که ایوان با مرگ دست و پنجه نرم میکند. لحظهی جان دادن او خیلی شبیه به روایت کسانی است که تجربهی نزدیک به مرگ داشتهاند. تونل و نوری در انتهای آن و یا مرور زندگی از دوران کودکی تا لحظه مرگ.
انگار شخص تولستوی این تجربه را داشته و اینگونه آن را بیان میکند.
انگار شخص تولستوی این تجربه را داشته و اینگونه آن را بیان میکند.