نظر مهدی خزایی برای کمیک سفر به مرکز زمین

داستان فوق العاده سر گرم کننده اموزنده برای دهه شصتها بود به طوری که از اولین باری که به صورت کارتون در تلویزیون دیدم تا به امروز ریز به ریز داستان رو یادم هست و همیشه جای سوال بود چرا معلمین و اساتید محترم زمین شناسی مکرر می‌گویند هسته زمین کره جوشان از مواد مذاب است دز حالی که اقای ژول با ان همه انرژی پتانسیل ذخیره در داستانش مارا تبدیل به انرژی جنبشی کرد و سالها در کوههای اطراف خانه مان به دنبال سوراخی برای رفتن به اعماق زمین می‌گشتیم، می گفت نه مرکز زمین جای خوش اب و هوا و پر از موجودات زنده غجیب و غریب است...
چه خوب می‌شد این فرضیه اقای ژول ورن حقیقت داشت، مگه نه؟ َ!
به این راحتی می‌توان از ساده‌ترین موضوعات داستانی کوتاه ساخت😇