نظر علی فتاحی برای کتاب میدگارد 9: رنگین کمان آفرینش - بخش دوم

توصیف و تعریف و تمجید سزاوار از مجموعه میدگارد واقعا نشدنیه. الان چندسالی میشه که رهسپار اثار هنرمندانه اقای صالحی هستم و تو این مدت نتونستم به خودم اجازه بدم که با نظرم، عمق و ارزش یادگاری های عزیز ایشون رو تقلیل بدم. خیلی وقته تا اینجا تموم کردم و دوباره کل مجموعه رو خوندم، لذت بردم، جزئیات جدید کشف کردم، اما امروز ی کامنت هایی دیدم که نظرم رو جلب کرد. اگه از اول تا اینجای داستان میدگارد همراه بودید و از شخصیت پارسیس بدتون اومده، نشان دهنده هدف گیری دقیق و عمیق اقای صالحی از زخم های کمرنگ و درد های فراموش شده است. یک ضمیمه اضافه کنم: از نظرم تعدد شخصیت میدگارد بینظیره ولی خب اگر قرار بود مثل مابقی داستان های افسانه ای و فانتزی شخصیت پردازی بشه، تا ۴۰ جلد دیگه هم تا اینجای داستان که الان هستیم، نمیرسیدیم و بنده کی باشم که بخوام، تصمیم هنرمند خبره رو نقد کنم. شده قبلا یک لحظه عاشق بشین، از این عشقای سطحی سرخوش، بیفکر و بیخیال، بی دلیل که به رابطه های شکست خورده ختم شده. حتی یک طرف. رابطه ای شروع نشده و شما از دور یک نظاره گر تنها در درد. همیشه شیشه های رنگارنگ شکسته خاطرات اون نگاه ها، اون لحظات تکرارنشدنی و... یک جای گرم توی وجودتون داره. فصل ۱۵ ازدواج اساطیری، حس گمشده ای، تداعی شد. از پارسیس یا هر کاراکتر توی داستان یا زندگی که با اون شخص خاص هست، تنفر نداشته باشید. از این عاشقانه ها، چه بسیار خاکستر روح در باد تاختند و در کالبد تهی خود جان باختند. مرسی کتابراه❤️