خیلی‌ها وقتی دروغگویی روی مبل رو می‌خونن، حس می‌کنن انگار بعضی خط‌های داستانی یا موضوعات رها می‌شن یا بی‌نتیجه می‌مونن. مثلاً داستان ارنست و کارولین، یا ماجرای جفری — انگار شروع قوی دارن، ولی بعد یه‌جوری توی روایت‌های بعدی کمرنگ می‌شن یا سرانجام مشخصی پیدا نمی‌کنن.
البته این سبک خاص یالومه؛ اون بیشتر تمرکزش روی نمایش فرآیند روان‌درمانی، تناقض‌ها و ابهام‌های انسانیه تا اینکه یک داستان کلاسیک با شروع، اوج و پایان مشخص تعریف کنه. گاهی عمداً موضوعی رو ناتموم می‌ذاره تا حس واقعی‌تری از زندگی نشون بده؛ چون توی دنیای واقعی هم همه‌چیز به جواب نمی‌رسه.
در این رمان، یالوم با نگاهی دقیق و روانکاوانه، رابطه‌ی بین روان‌درمانگر و مراجعه‌کننده را به تصویر می‌کشد، اما نه به شیوه‌ای ساده و خطی. او از زوایای مختلف مثل اخلاق، مرزهای درمان، فریب، تمایل به کنترل، و حتی تمایلات جنسی، وارد فضای ذهنی شخصیت‌ها می‌شود.
اگر به روانشناسی علاقه‌مندین، مخصوصاً روان‌درمانی تحلیلی یا اگزیستانسیال، این کتاب می‌تونه خیلی براتون جذاب باشه.
البته این سبک خاص یالومه؛ اون بیشتر تمرکزش روی نمایش فرآیند روان‌درمانی، تناقض‌ها و ابهام‌های انسانیه تا اینکه یک داستان کلاسیک با شروع، اوج و پایان مشخص تعریف کنه. گاهی عمداً موضوعی رو ناتموم می‌ذاره تا حس واقعی‌تری از زندگی نشون بده؛ چون توی دنیای واقعی هم همه‌چیز به جواب نمی‌رسه.
در این رمان، یالوم با نگاهی دقیق و روانکاوانه، رابطه‌ی بین روان‌درمانگر و مراجعه‌کننده را به تصویر می‌کشد، اما نه به شیوه‌ای ساده و خطی. او از زوایای مختلف مثل اخلاق، مرزهای درمان، فریب، تمایل به کنترل، و حتی تمایلات جنسی، وارد فضای ذهنی شخصیت‌ها می‌شود.
اگر به روانشناسی علاقه‌مندین، مخصوصاً روان‌درمانی تحلیلی یا اگزیستانسیال، این کتاب می‌تونه خیلی براتون جذاب باشه.