نظر میثم شفیعی برای کتاب صوتی سال بلوا

روایتی سیال مانند سمفونی مردگان ما محکوم هستیم که در میان فکر و خیال زن قصه را بشنویم و مدام مرز خیال و حقیقت را گم کنیم مانند خود زن که انگار بخاطر سرکوب همیشگی اش در فکر خیالش گیر افتاده است قصه ایی کوتاه با حرفهای زیاد که بر خود قصه مقدم می شود و همین باعث رشد شخصیت داستان در ذهن ما می شه